رمزگشایی جعبه سیاه ذیل بردن نیکزاد از صدر!

مدت زیادی نیست که از اجلاسیه اول تا چهارم انتخابات داخلی پارلمان قانون گذاری دوره یازدهم کشور در انتخاب رئیس و نواب رئیس می گذرد.

نایب رئیس اول و دوم مجلس معمولا در نبود رئیس نقش اصلی و کلیدی در مدیریت جلسات صحن را در کنترل دارد و به ندرت هر سه نفرات مذکور به غیبت می روند تا نوبت به مدیریت دبیر اول و نفرات ناظر بعدی برسد.

به یاد داریم که در تاریخ ۸ خرداد ۱۳۹۹ اولین جلسه علنی مجلس یازدهم، رئیس و ۱۱ عضو هیئت رئیسه دائم این دور از مجلس انتخاب شدند.

قالیباف توانست با کسب ۲۳۰ رای در مقابل؛ ۱۷ رای فریدون عباسی دوانی و ۱۲ رای ماخوذه سید مصطفی میرسلیم بر صندلی ریاست دوره یازدهم مجلس تکیه زند .

سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی منتخب مردم مشهد با ۲۰۸ رای و علی نیکزاد منتخب مردم اردبیل با ۱۹۶ رای به عنوان نواب اول و دوم هیئت رئیسه مجلس انتخاب شدند که با انتقال و انتصاب قاضی زاده هاشمی به ریاست بنیاد شهید و امور ایثارگران به بدنه دولت سیزدهم، نیکزاد به صدر صعود کرد و همانطوری که ملاحظه می شود علی نیکزاد تا اجلاسیه سوم در سمت نایب رئیس اول مانده است.

در دوره های گذشته روسا و نواب جدول زیر در قدرت قوه مقننه در راس بوده اند.

و در دوره یازدهم در جدول ذیل اسامی و آرائ رؤسا، نواب، دبیر و ناظران طی اجلاسیه های چهارم اورده شده است.

*اجلاسیه اول

*اجلایه دوم

*اجلاسیه سوم

اما چه اتفاقات سیاسی رخ داد که در اجلاسیه چهارم نام علی نیکزاد به عنوان نایب رئیس اول یا دوم خط زده شد و این قدرت سیاسی برای نماینده مردم این خطه و دیار وفا نکرد!.

قصد بر این است که جعبه سیاه، کنار گذاشته شدن نماینده اردبیل از سمت نایب رئیس اول باز شود تا به قضاوت ها نزدیکتر شویم.

*اجلاسیه چهارم

هیچ شکی در این نیست که هر مقام و مسئولی و نماینده ای به خاک ملی در وحله اول و به خاک مادرزادی در وحله دوم تعصب نشان می دهد و نقش نمایندگان مجلس در این حوزه پررنگتر است تا هم رضایت مردمی که او را انتخاب کرده اند را بدست بیاورد و برای ادوار بعدی نیز خود را در برابر رای مردم محک بزند.

وقتی مردم یک حوزه انتخابیه تعدادی از کاندیداها را به عنوان نمایندگان پارلمانی چه محلی و ملی و در هر انتخاباتی انتخاب می کنند انتظار دارند به آرای انها احترام گذاشته شود و متفق القول و والعمل برای توسعه آن تلاش کرده و موجب توسعه، ابادانی و پیشرفت، بهبود معیشت و زندگی اجتماعی مردم شود.

متاسفانه همگان می دانند که در هیچ دوره ای از مجلس اقایان باهم کنار نیامده اند! و دود این اختلافات به چشم استان و مردم رفته است و این اختلافات ادامه دار بوده و نمایندگان جنوب، شمال و مرکز استان یکدل نبوده اند و بدتر از همه سه نماینده مرکز استان نیز یکدل نبوده اند!.

به تعبیر جالب یکی از بزرگان استان ” نباید جایگاه و موقعیت بزرگِ یک قوم و قبیله ای را در هر وصف و توصیفی تخریب یا غرور آن را جریحه دار کرد و تنزل داد” هرچند این در عالم سیاست معنی پیدا نمی کند اما به طور شفاف و واضح جایی که اراده مردم بر این بوده که فرد یا نماینده ای به قدرت برسد و اگر صلاحیت او به تشخیص مردم از بین رفته باشد کنار خواهد زد بدون تعارف! دست خوش تغییر، تنزل و یا سقوطی واقع شود.

سوای اینکه هر منتخب ملت مورد احترام است، اما جایی که به یک چهره سیاسی و با نفوذ و اثر گذار ملی تبدیل شود؛ مصلحت بر این می بود که برای آبادانی و توسعه آن، آن را حفظ، پشتیبانی و هم افزایی کرد.

به هیچ عنوان قصد سقف حمایتی یا زیر چتر بردن نام و فردی را در این تحلیل یا گزارش و … نداریم و در دید کلان و کلی؛ استان اردبیل بعد از داشتن چهره های نام آوازه ای چون آیت الله موسوی اردبیلی، مرحوم آیت الله علی مشکینی فقید، شهید دکتر رحمان دادمان و اخیرا” مهندس علی نیکزاد به عنوان نایب رئیس اول قوه مقننه، در عالم سیاست کسی را در سطوح بالا نداشته است.

به نظر منطقی است که از جایگاه مسئولیت هر مقامی باید در آن سطح از مسئولیت، عملکردش را استنطاق کرد. نیکزاد که از نمایندگی مردم اردبیل، نیر، نمین و سرعین به جایگاه نایب رئیسی اول قوه مقننه و  قبل از آن به عنوان نامزدی ریاست جمهوری دوره هشتم و دولت سیزدهم و قبل تر از آن نیز تصدی وزارت راه را داشته است؛ مستحق نبود که از صدر به ذیل تنزل یابد آن هم با بی توجهی سایر نمانیدگان استان!.

قطعا در صورت تثبیت و سکون میان مدت و بلند مدت در قدرت سیاسی، عامل برون رفت استان اردبیل از رکود و رکوع می شد و استان اردبیل مدعی بود که در عالم سیاست نیز چهره برتر سیاسی و اجرایی در کشور دارد.اما آنطور که تاکنون بازتاب داشته است سخنان خود او بوده که نماینده هم دوره خود و تلاش او باعث عدم انتخاب و کسب آرائ به عنوان نایب رئیس مجلس شده است و البته اماده اگاهی بخشی به افکار عمومی در این زمینه هستیم.

جعبه سیاه عدم موفقیت نیکزاد را به عنوان نایب رئیس مجلس، را اگر باز کنیم به دو مورد می رسیم یک: ادعای بی توجهی و بی محلی احتمالی نیکزاد به عنوان نایب رئیس مجلس به سایر نمایندگان مردم هم حوزه خود.

دوم: انتصابات مدیران و یا افراد احتمالی در دستگاه ها و ادارات.

جایگاه مسئولیت نائب اولی در مجلس می تواند دلیل دیگری بر برتری در رقابت ها قلمداد شود که بیم ان، باعث عدم حمایت سایر نمایندگان استان از وی شده است.

جای بحث است که چرا اگر چنین موضوعی بوده و در دقیقه نود و موعد انتخابات داخلی مجلس برای نواب رئیس، ظهور و بروز پیدا می کند و چرا قبل تز از آن ننشسته اند تا به تفاهم و توافق برسند و یکی از نمایندگان را از بین خود حمایت و ساپورت کنند؟!.

و یا در خصوص دلیل دوم؛ آیا هیچ نمانیده ای در انتصابات سلیقه ای و فرمایشی مدیران و یا اشتغال افراد در نهاد ها و ادارات فاعل و عامل نبوده است؟!.

به نظر نگارنده دلیل دوم از سوی هر نماینده ای که صورت گرفته است ولو غیر قانونی اما در باطن و حقیقت کسری از بیکاری جوانان و تحصیل کردگان و غیره کسر شده است و یک بیکار شاغل شده است، این تاحدودی قابل پذیرش است اما؛ دلیل اول را چگونه باید پذیرفت که استان اردبیل فرصت بسیار مهم و قابلیت بزرگی را در ایفای نقش سیاسی و اجرایی از دست داده یاخواهد بود!.

هر چهره سیاسی که از این استان به سطوح بالای مدیریتی و سیاسی پرتاب می شود باید از او حمایت و پشتیبانی کرد تا به تعبیر ضرب المثل ترکی ” بیر گون بو استانا آغلایا” ( برای وضعیت توسعه استان چاره اندیشی کند).

باید در انتظار نشست و دید که مردم فهیم و با شعور بالای سیاسی استان اردبیل در هر حوزه انتخابیه ای چگونه از چهره های با سابقه سیاسی و مدیریتی موفق، علمی، دانشگاهی و نخبه و جوان از شمال و جنوب تا مرکز استان گرفته برای پیش برد سرنوشت توسعه خود و مناطق خود انتخاب و استفاده خواهد کرد؟ تا باشد با این دیدگاه نمایندگانی با دیدگاه نزدیک و مشترک به مجلس بفرستد تا شاهد رسیدن این استان به جایگاه شایسته و بایسته خود باشیم.

انتهای خبر/