اگر به معنای اسراف بنگریم اسراف یعنی مصرف بیش از حد و یا مصرف غیر معمول و غیر منطقی می باشد که شرع مقدس و قوانین منصفه وقوع اسراف در جامعه را زیان بزرگ و گناهی سنگین دانسته و بزرگان دین و جامعه نیز بر نبود اسراف در جامعه تأکید نموده اند در حقیقت پر حرفی ، پر خوری و پر خرجی و در کل زیاد مصرف کردن و استفاده بی موقع و بی دلیل بدون آنکه نیازی بدان باشد جزو مصادیق اسراف به حساب می آید .
تجمالت که خود عاملی برای بدبختی جامعه و آفتی بزرگ در راه تمام ، اکثریت کارهای خیر از جمله تشکیل نهاد مقدس خانواده می باشد از جمله نتایج تلخ اسراف در جامعه است از آنجا که حضرات معصومین و بزرگان و دانشمندان بر عدم وقوع اسراف تأکید کرده اند.
اسراف در جامعه به ضعف اقتصادی و رفع فاصله های عمیق طبقاتی میان غنی و فقیر منجر می گردد به طوری که غنی با توکل بر در آمد پول خویش کارهای خویش را بی حد و حساب انجام می دهد ولی فقیر در آه و حسرت و حیرت دست و پنجه نرم می کند در واقع با جلوگیری از وقوع یک نوع اسراف در جامعه می توان مشکالت بزرگی را در همین باب به سادگی بر طرف کرد.
در اصل اسراف نه یک امر برای زندگی بهتر بلکه عاملی برای بدتر شدن شرایط زندگی برای بشریت است.
باید گفت که ریشه کنی اسراف در جامعه به یک فرآیند طوالنی و پرفراز و نشیب بستگی دارد که باید با آگاهی بخشی به مردم و بیان نتایج تلخ اسراف از جمله فقر و گرسنگی و ثمرات نبود آن در جامعه مثل شادابی و محبت و امید به فرهنگ سازی در همین باب مبادرت کنیم و قوانینی در همین حوزه با پژوهش های مهم علمی جهت بازداشت مردم از اسراف تصویب و به اجرا گذاشته شود و امکانات الزم جهت مصارف قانونی و منطقی و جلوگیری از مصارف بی رویه مهیا گردد.
در حقیقت اگر اسراف در جامعه ریشه بیندازد و ابعاد وسیع و بزرگتری پیدا کند مثل آن است که شهری در روی گسل زلزله قرار گرفته که با لغزش ساده خانه ها فرو می ریزد و مردم دوباره اقدام به ساخت خانه می کنند که بار دیگر اتفاق اول خانه و کاشانه آنها را ویران می نماید که ناشی از بی تدبیری و بی توجهی به اصل مسئله است چون که زیر بنا کامالًدر خطر نابودی است.
یادداشت::احدداننده
انتهای خبر/
- نویسنده : احدداننده
- منبع خبر : تولیدی
